• Menu
  • Menu

خوشا شیراز

امروز پانزدهم اردیبهشت، روز شیراز است و من چند ساعتی است که از سفر شیراز برگشته ام. شانس سفر به شیراز در اردیبهشت، شانس بزرگی است و خوشبختانه امسال بعد از 4 سال کم شانسی، دوباره این اتفاق خوب رقم خورد و در اردیبهشت شیراز، نفس تازه کردم.

این سفر، فرصتی بود برای هم نشینی طولانی در کنار سعدی و آرامش در کنار حافظ و گم شدن در کوچه های قدیمی شیراز و ایستادن در زیر سایه های رنگی شیشه های نصیر الملک و نوشیدن عرق نسترن و بیدمشک در عمارت شاپوری و قدم زدن در کوچه پس کوچه های قلات.

غلظت تجربه های این سفر، خیلی زیاد بود. شاید مدتها بود که تا به این اندازه در یک سفر، با موقعیتهای تجربه ساز مواجه نشده بودم. در بسیاری از لحظات این سفر، با چالش هایی روبرو بودم که تصمیم گیری درباره عکس العمل مناسب و متناسب بسیار سخت بود و این باعث می شد که لذت بردن از لحظه ای که در آن بودم را گاهی فراموش کنم و البته این، چندان مورد پسندم نبود. اما الان که این سطور را می نویسم، به این فکر می کنم که این مواجهه ها، بسیار ارزشمند بودند. چرا که باعث شد من علیرغم میل باطنی ام در موقعیتهایی قرار بگیرم که حضور در آن، تجربه هایی ذی قیمت برایم به ارمغان آورد. این سفر از لحاظ غلظت تجربه، از غلیظ ترین سفرهای من بود و به کم شدن خامی و پخته تر شدنم بسیار کمک کرد؛ و این همان نکته ظریفی بود که استاد سخن شیراز، آن را دستاورد سفر دانسته است و چه خوب که این دستاورد، در شهر خود او به دست آمد.

این عکس ها، حاصل بعضی از لحظات خوب این سفر است که پیشکش می کنم:

Shiraz 1در مسیر رفت، جایی نرسیده به کاشان

Shiraz 2این عکس را اگر سیاه و سفید کنم، انگار که 40 سال پیش گرفته شده! – قلات

Shiraz 3این نازنین چند ساعتی با ما همسفر بود – قلات

Shiraz 4رقص در پشت درخت‌ها – قلات

Shiraz 5چه خوب که بازی‌های اینچنینی هنوز هم وجود دارد – قلات

Shiraz 6چقدر یاد کودکی افتادم… – قلاتShiraz 7بدون شرح – قلاتShiraz 8بدون شرح – قلات

Shiraz 9بدون شرح – قلات

Shiraz 10بدون شرح – قلات

Shiraz 11پنجره یک کافه بسیار دلچسب و زیبا – قلات

Shiraz 12سقف ایوان یک خانه – قلات

Shiraz 30صبحانه‌ای دلچسب در کافه هدایت – شیراز

Shiraz 29کاش اردیبهشت هم مثل خیابان اردیبهشت، همیشه در دسترس بود! – شیراز

Shiraz 13عمارت شاپوری، از کشف‌های این سفر – شیراز

Shiraz 14دیوار امامزاده بی‌بی خدیجه در محله سنگ سیاه – شیراز

Shiraz 15کوچه‌هایی که به شدت حس کودکی‌ام را زنده کرد – شیراز

Shiraz 16بدون شرح – شیراز

Shiraz 17همان امامزاده (بی‌بی خدیجه) – شیراز

Shiraz 18چایخانه هتل نیایش – شیراز

Shiraz 19آرامگاه سعدی؛ به نظرم در هر ثانیه صدای ده‌ها شاتر دوربین‌‌های مختلف به گوش می‌رسید – شیراز

Shiraz 20خلوت یار در کنار لسان‌الغیب – شیراز

Shiraz 21در مسیر برگشت – بین کاشان و قم

Shiraz 22در مسیر برگشت – بعد از قم

Shiraz 23در مسیر برگشت – بعد از قم

Shiraz 24و دماوند! انگار که در آسمان ایستاده است… – در مسیر تهران

Shiraz 25بازی با دماوند – نرسیده به تهران

Shiraz 26بازی با دماوند – نرسیده به تهران

Shiraz 27بازی با دماوند – نرسیده به تهران

Shiraz 28بازی با دماوند – نرسیده به تهران

پی نوشت:

از دوستان عزیزم بابت میزبانی صمیمانه شان قدردانی میکنم و محبت هایشان را ارج می نهم. نقطه عطف روزهای این سفر، دوستی ها بود؛ چه آنها که از پیش محبتشان اثبات شده بود و چه دوستان تازه ای که این سفر وسیله آشنایی با آنها را فراهم کرد.

بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نظرات