• Menu
  • Menu

وبلاگ سفر مجید عرفانیان

راهنمای سفر، مشاوره سفر، سفرنامه‌ها و زوایای پنهان سفر

وبلاگ
  • 5 قاره
  • 43 کشور
  • 90940 کیلومتر
  • 1140 روز
  • 287 سفرنامه

Top destination

مطالب پر بازدید

آخرین مطالب

عجیب ترین موزه های دنیا

10 ماه قبل

عجیب ترین موزه های دنیا را می‌شناسید؟ در میان پنجاه و پنج هزار موزه کوچک و بزرگی که به طور تقریبی در سرتاسر دنیا وجود دارد، موزه‌هایی هستند که کمی عجیب و غریب‌تر از موزه‌های عادی‌اند. موزه‌هایی که با...

پرلاشز پاریس

11 ماه قبل

قبرستان پرلاشز پاریس جای عجیبی است. اینجا جایی فراتر از محل آرمیدن انسان‌ها است. پرلاشز یک موزه فضای باز است که در خود انسان‌ها و داستان‌هایی جذاب و متفاوت دارد. فارغ از لیست افرادی که در پرلاشز دفن...

آتش بازی سال نو میلادی لندن

1 ژانویه 2019

نیمه شب سال نو میلادی هر سال تبدیل به مجالی برای رقابت بین شهرهای مختلف دنیا شده تا گردشگران بیشتری را جذب کنند. لندن به عنوان یکی از مهمترین مراکز اصلی گردشگری دنیا در نقاط مختلف شهر برنامه‌هایی را...

asseen.jpg

درباره من

مجید عرفانیان

کارشناس گردشگری و مشاور سفر

با تخصص در زمینه‌های:

ارتباطات بین‌الملل، نمایشگاه‌ها و رویدادها
تحقیق، تالیف، مشاوره و ایده‌پردازی

بلاگر، عکاس، فیلمساز

ادامه
. داشتیم با حیرت از جلوی خانه‌ها عبور می‌کردیم. پلاک‌ها هر کدام یک سال ساختی را نشان می‌داد. یکی ۱۶۴۲، دیگری ۱۶۶۵، آن یکی ۱۶۷۴ و ما با دهان باز، مات و مبهوت از جلوی ساختمان‌ها می‌گذشتیم! یکی دو تا نبود؛ همه ساختمان‌ها این شکلی بودند. کل خیابان ساختمان‌هایش ۳۵۰ ساله به بالا بودند! به دوستم می‌گفتم این خانه‌ها را مقامات دربار و شاهزادگان پادشاهی فرانسه در قرن ۱۷ ساخته‌اند، اما حالا خدا می‌داند چه کسانی در آنها ساکن‌اند. حرفم تمام نشده بود که یکی از روبرو آمد و در خانه‌ای را باز کرد و ناگهان راهرویی زیبا در مقابل چشمان‌مان پدیدار شد! وقتی خواست در را ببندد، برگشت به ما نگاه کرد و فکر کرد که شاید ما هم ساکن همین خانه هستیم. بنابراین ثانیه‌ای منتظر ماند تا عکس‌العمل ما را ببیند که آیا صرفا در حال نگاه کردنیم یا قصد وارد شدن داریم! و در را باز نگه داشته بود! من از فرصت استفاده کردم و جهیدم و در را گرفتم و از او تشکر کردم! در را به دست من سپرد و راه افتاد تا راهرو را طی کند. ما هم وارد شدیم و در را بستیم. او راهرو را (که خود راهرو در این عکس دیده نمی‌شود، اما نقطه انتهایی راهرو به این دیوار روبرو ختم می‌شد) تا انتها طی کرد و برگشت و به ما نگاه کرد و به فرانسوی چیزی گفت! من گفتم: ببخشید ما فقط انگلیسی صحبت می‌کنیم. به انگلیسی گفت: آیا ساکن اینجا هستید؟ گفتم: نه، آمدیم تا داخل این فضای زیبا را ببینیم! خیلی مهربانانه گفت: پس زیاد نمانید و موقع خروج در را ببندید! من ذوق کنان گفتم به روی چشم! و نتیجه هم شد این عکسی که می‌بینید... . #پاریس #جزیره_سن_لوئی #سن_لوئی #خانه_تاریخی #مجیدعرفانیان #مسترتریپیک #مجید_عرفانیان #paris #france #oldhouse #majiderfanian #mrtripic #tripicparis #stlouis #stlouisisland
. این پسر، ناپلئون سه‌ونیم است! فرزند عزیزدردانه ناپلئون سوم که مردم او را چنین لقب دادند؛ ناپلئون سه و نیم! و این مجسمه زیبا و با شکوه در موزه اورسی است و چشم بازدیدکنندگان مشتاق را می‌نوازد. اما نه قصد دارم از ناپلئون‌ها چیزی بگویم و نه از اورسی! می‌خواهم از عشق بگویم! عشقی که می‌توان چه ساده در نگاه این سگ به این پسر دید! عشقی که حتا در چشم‌های سنگی این سگ (البته به لطف هنر هنرمندش) به این پسر شنیده می‌شود: «تا آخر دنیا با تو». این سگ و این سنگ بیشتر از قبل ذهنیت غبار گرفته‌ام را در من پررنگ کرد که عشق، آنقدر زلال است که هرگز و هرگز نادیده نمی‌‌ماند؛ و هرگز در بالا و پایین‌های روزگار نوسان پیدا نمی‌کند! عشق اگر عشق باشد، بی آنکه بیان شود، حس می‌شود، دیده می‌شود! حتا از دور، حتا در معصومیت نگاهِ سنگی یک سگ! و آخر از صائب بگویم که چه زیبا در چند کلمه، همه خزعبلات دست و پا شکسته‌ای که گفتم را به سادگی تشریح کرده: اظهار عشق را به زبان احتیاج نیست چندان که شد نگه به نگه آشنا بس است . #موزه_اورسی #پاریس #ناپلئون_سه_و_نیم #عشق #مجسمه #مجسمه_سنگی #موزه #مجیدعرفانیان #مجید_عرفانیان #مسترتریپیک #mrtripic #majiderfanian #statue #napoleon #paris #orsay #orsaymuseum
. چه چرخه عجیبی است این زمان! چه ماجراهایی که در دهه‌ها و قرن‌های گذشته اتفاق افتاده و همه تلاش کرده‌اند، آنها را پنهان کنند؛ و حالا جمعی مشغولند تا همان اسرار مدفون را از اعماق تاریخ بیرون بکشند و رمزگشایی کنند! اسرار ثابت‌اند؛ فقط امروز ما تلاش‌مان پنهان کردن‌اش است و فردا تلاش‌شان، پیدا کردن‌شان! امروز اگر این اسرار فاش شوند، سنگ روی سنگ بند نمی‌شود! و فردا اگر پیدا شوند، کلید حل کلی معما می‌شود! چه ماجرای عجیبی است این زمان...! و چه شهر عجیبی است این پاریس... #پاریس #فرانسه #زمان #ساعت #مجیدعرفانیان #مجید_عرفانیان #مسترتریپیک #paris #france #time #clock #mrtripic #majiderfanian #tripicparis
. اعتراف می‌کنم وقتی که این عکس را گرفتم، اصلا آنقدری که الآن از آن می‌توانم معنای فلسفی استخراج کنم، نفهمیده بودم! اما خب! اینگونه شد! تفسیرش را می‌گذارم به عهده شما؛ اگر دوست داشتید نظرتان را مطرح کنید... . #پاریس #فرانسه #قفل_عشق #رود_سن #مجیدعرفانیان #مجید_عرفانیان #مسترتریپیک #paris #france #mrtripic #tripicparis #lovelockbridge #majiderfanian @pariscityvision
. روزهای خاصی را می‌گذرانم. چند روز است که منتظر چیزی هستم که محض تحقق، برنامه به تعویق افتاده سفرم را آغاز کنم. هر روز با این انتظار بیدار می‌شوم که اگر کارم انجام شود، همان شب عازم سفر شوم. بنابراین در این روزها هر صبح، تازه می‌فهمم که آیا شب به سفر می‌روم یا اینکه باز باید تا فردا بمانم و منتظر فردا باشم! یک بلاتکلیفی کامل! از تعداد روزی که باید در این وضعیت بمانم بی‌خبرم! ممکن است همین فردا انجام شود و فرداشب راهی شوم؛ ممکن هم هست که همچنان چند روزی دیگر ناچار شوم بمانم. وضعیت به گونه‌ای است که انگار دارد یک‌روز-یک‌روز زمان به من داده می‌شود. هر روز صبح معلوم می‌شود که آیا فردا هم در تهران هستم یا نه! . تجربه جالبی است و بسیار من را به فکر فرو برده! کمتر پیش می‌آید در چنین بلاتکلیفی‌ زندگی کنم. به طور معمول هر شبی که می‌خوابم، یک کلیت از فردا در ذهن‌ دارم که آیا فردا را چگونه می‌گذرانم و فرداشب را کجا هستم. حتا وقتی قرار است سفر بروم، باز برنامه کلی از قبل مشخص است. . این وضعیت اما به شکل استعاری من را یاد اصل زندگی‌ انداخته است. حضور من در تهران دارد به صورت قطره‌چکانی و روزانه مشخص می‌شود و این ماجرا در همه برنامه‌ریزی‌های روزانه و زندگی من تاثیر گذاشته! از میزان خریدهای یخچالی و مواد تازه گرفته تا نوع قرارهایی که صرفا می‌توانم تا فردا را برنامه‌ریزی کنم! به این فکر می‌کنم مگر نه این است که تمام زندگی من دارد به صورت روزانه به من داده می‌شود؟ اما چرا در ‌حالت عادی به این موضوع به صورت روزانه فکر نمی‌کنم؟ اگر قرار باشد همه زندگی‌مان را بر اساس بودن صرفا در همان روز بچینیم چه می‌شود؟ . عکس مربوط به نمایشگاه گردشگری بارسلونا است که به دو علت این عکس را گذاشته‌ام. یکی بخاطر اینکه یادآور روزهایی است که پارسال کاملا به صورت کوتاه‌مدت برنامه می‌ریختم و تصمیم می‌گرفتم که ادامه سفرم را کجا باشم (زندگی روزانه)! و دیگر بخاطر اینکه این روزها نمایشگاه گردشگری تهران در حال برگزاری است. . #زندگی #زندگی_روزانه #مجیدعرفانیان #مجید_عرفانیان #بارسلونا #مسترتریپیک #mrtripic #majiderfanian #barcelona #ibtmworld
. خیال‌پردازی می‌کنم برای خودم! به این پنجره‌های بالکنی نگاه می‌کنم و تجسم می‌کنم که پشت هر کدام از این‌ها چه خاطراتی نقش بسته و چه ماجراهایی گذشته! پشت یکی نگاه منتظر یک مادر به خیابان دوخته می‌شده! پشت دیگری نگاه مشتاق یک دلبر به قدم‌های یک دلباخته! پشت آن یکی انتظار یک همسر برای بازگشتن مردش از جنگ! و پشت آن دیگری نگاه مادربزرگی پیر برای عبور حتا اتفاقی فرزندان و نوه‌هایش از کوچه و لحظه‌ای دیدارشان! خیالم را رنگی‌تر می‌کنم و با خودم می‌گویم چقدر جالب می‌شد اگر رنگ این چارچوب‌های چوبی، متناسب با خاطرات پشت‌شان تغییر می‌کرد! و چقدر شکل کوچه‌ها می‌توانست با عابران حرف داشته باشد... #مالتا #مالت🇲🇹 #والتا #پنجره_چوبی #پنجره_بالکنی #مجیدعرفانیان #مجید_عرفانیان #مسترتریپیک #majiderfanian #mrtripic #valetta #malta #malta🇲🇹 #woodenbalcony #windowbalcony #tripicmalta
. کسی که ساکن این خانه است، آنقدر برای عبور خودش از این گذرگاه چند متری ارزش قائل بوده که چنین فضایی را برای کوچه‌ی بیرون خانه‌اش ایجاد کرده است. اینجا یکی از کوچه‌های دوست‌داشتنی شهر ویکتوریا در جزیره گُزو در کشور مالتا است. . #مالت🇲🇹 #مالتا #گزو #مجیدعرفانیان #مجید_عرفانیان #مسترتریپیک #کوچه #گذرگاه #malta #malta🇲🇹 #majiderfanian #mrtripic #gozo #victoria #pathway
. والِتّا پایتخت مالتا است. جمعیت شهر حدود ۷ هزار نفر است و وسعت شهر حدود ۰/۸ کیلومتر مربع! این شهر تاریخ تاسیس مشخصی دارد که آن روز ۲۸ مارچ ۱۵۶۶ میلادی است. تمام این بافت تاریخی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده و آثار زیادی از همان قرن تاسیس شهر یعنی قرن شانزدهم، در اینجا به چشم می‌خورد. مالتی‌ها خودشان والتّا را «ایل‌بِلت» به (معنای شهر) می‌نامند. . #مالت🇲🇹 #مالتا #والتا #مجیدعرفانیان #مسترتریپیک #مجید_عرفانیان #اروپا #malta #malta🇲🇹 #valetta #europe #majiderfanian #mrtripic
. در پیچ و خم‌های پر راهرو و پر چرخشِ چهل سالگی که حتا تا اینجای چهل و یک سالگی هم ترکش‌هایش ادامه دارد، مهمترین دغدغه و دستاورد زندگی را در بودن در لحظه و در زندگی کردن در لحظه دریافته‌ام. از این رو شعری مثل شعر سهراب که می‌گوید «زندگی آب‌تنی کردن در حوضچه اکنون است» بسیار برایم پر معناست! و دیدن این منظره‌ که ناگهان در ذهنم تداعی کرد شاید سهراب در یکی از سفرهایش چنین منظره‌ای را دیده بوده و شعرش را سروده! خوب دقت کنید، پشت این حوضچه، دریا دیده می‌شود؛ اما زندگی را نباید در انتظار آب‌تنی در دریا گذراند. باید زندگی را در همین حوضچه‌ی در دسترس، گذراند. مهم این است که آب‌تنی کنیم. چه اگر شناگر خوبی باشیم، دریا ما را دعوت می‌کند... . بهانه‌ای شد تا شعر زیبای سهراب را دوباره مرور کنم: . زندگی رسم خوش آيندی است زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ، پرشی دارد اندازه‌ی عشق زندگی چيزی نيست که لب طاقچه‌ی عادت از ياد من و تو برود زندگی حس غريبی است که يک مرغ مهاجر دارد زندگی سوت قطاری‌ست که در خواب پلی می‌پيچد . هر کجا هستم، باشم، آسمان مال من است پنجره، فکر، هوا، عشق، زمين مال من است. چه اهميت دارد گاه اگر می‌رويند قارچ‌های غربت؟ . زندگی، تر شدن پی در پی، زندگی آب‌تنی کردن در حوضچه «اکنون» است! رخت‌ها را بکنيم آب در يک قدمی‌ است . پشت سر خستگی تاريخ است پشت سر خاطره‌ی موج به ساحل صدف سرد سکون می‌ريزد لب دريا برويم تور در آن بيندازيم و بگيريم طراوت از آب ريگی از روی زمين برداريم وزن بودن را احساس کنيم کار ما شايد اين است که ميان گل نيلوفر و قرن پی آواز حقيقت بدويم . #سهراب_سپهری #حوضچه_اکنون #سفر #زندگی #مجیدعرفانیان #مسترتریپیک #مجید_عرفانیان #دریا #majiderfanian #mrtripic #sohrabsepehri #life #sea #travel