رامای نهم، پادشاه فعلی تایلند مانند هشت رامای قبلی، همچنان همان مکانی را برای سکونت انتخاب کرده که رامای اول در سال ۱۷۸۲ ساخت آن را شروع کرد. مجموعه‌ای بسیار بزرگ با مساحتی در حدود ۶۰۰ کیلومتر مربع که کاخ‌ها و معبد و بناهای متعدد و رنگارنگی را در خود جای داده و در طول سال‌ها گسترده‌تر و بزرگ‌تر شده است. بی دلیل نیست که این مجموعه بزرگ را به نام کاخ بزرگ یا Grand Palace می‌شناسند، چرا که بازدید از آن زمان زیادی را می‌طلبد و کشفیات زیادی را دربر دارد.
تعداد بازدید کننده زیاد، باعث شده تا بازدید از این کاخ برای عکاس‌ها، یک ویژگی مثبت در پی داشته باشد و یک ویژگی منفی؛ مثبت اینکه در بین لباس‌ها و رنگ‌ها و رفت و آمدهای بازدید کنندگان، گاهی می‌شود تصاویر بدیعی را ثبت کرد و منفی اینکه ازدحام اجازه نمی‌دهد از خود بنا تصاویر خوبی را ثبت کرد. به این ماجرا باید گرمای شدید هوا و آفتاب داغ و رطوبت بالا را هم اضافه کرد که به شدت باعث خستگی و کم‌حوصلگی می‌شود.
معبد بودای زرین (Emerald Buddha) نیز در دل همین مجموعه قرار دارد و تایلندی‌ها باور عمیقی به این معبد و بودای سبز رنگ کاخ بزرگ دارند. آنها بازدید از این معبد را سعادتی برای بازدیدکنندگانش می‌دانند و معتقدند که افرادی که شانس بازدید از این معبد را پیدا می‌کنند، افراد خوش شانسی هستند. متاسفانه اجازه عکاسی از داخل این معبد وجود ندارد.
بازدید از این مجموعه کاخ بزرگ من را یاد مجموعه‌هایی نظیر کاخ گلستان در تهران، کاخ پادشاهی سوئد در استکهلم، کاخ بزرگ پادشاهی در پراگ و توپکاپی در استانبول انداخت. بازدید از این کاخ یکی از ضروری‌ترین کارهایی است که باید در طول اقامت در بانکوک (بانگکوک) انجام داد.
شما را به دیدن گزارشی تصویری از این مجموعه دیدنی دعوت می‌کنم.
اینها روحانیون بودایی هستند که با حوصله می‌ایستادند و اجازه می‌دادند که مردم از آنها عکس بگیرند
دوست دارم هم بیشتر راجع به عبادت کردن بودایی‌ها بدانم و هم فرصت کنم دیده‌هایم را گزارش کنم. اهدای گل و شمع و عود، بخشی از فرآیند عبادت بودایی‌ها است
روی بسیاری از دیوارهای کاخ نقاشی‌هایی وجود دارد که افسانه‌هایی از تایلند و سیام را روایت می‌کند. شاید شبیه به داستان‌ها و افسانه‌های شاهنامه
مثل بسیاری از کاخ‌های دیگر دنیا، نگهبانان این کاخ هم از جاذبه‌های دیدنی کاخ محسوب می‌شدند و مردم برای عکس گرفتن با آنها به صف می‌شدند
تایلند زیبای رنگی رنگی
سلام مجیدجان. عکسهات عالی بود. ممنون از گزارش تصویری
چقد نمادگرایی و توجه به اسطوره ها تو معماریشون مشعوده و چقد تزییات زیبا اجرا شده.
دیده بودم و خونده بودم از جایگاه طبیعت و تلفیقش با هنر در شرق آسیا اما فکر کنم باید از نزدیک ببینم.
ممنون از نگاه با دقت و وقتی که برای ثبت و مستندسازی گذاشتی.
خوش بگذره حسابی
سلام
ممنون از تو، آره رنگ اینجا بسیار پر کاربرد هست
در معماریشون از افسانه ها زیاد استفاده کردن و اونها رو در قالب عکس و مجسمه به تصویر کشیدن
معلومه که منظورم مشهود بود! دیگه! نه؟! 😀
نه، متوجه نشدم!
اشتباه تايپي بود. مشهود رو مشعود نوشته بودم 😀
سفرت به خوشي دوست جان
ممنونم. لطف داری
سلام
مرسی ، اگرقطعی بلاگفا به درازای دو ماه نمیکشید
منم کلی عکس و مطلب و سفرنامه آپلود میکردم
متاسفانه فقط باید خدارو شکر کنم که حداقل وبلاگم بالا میاد
اگر خودم نمیتونم ورود کنم .
اما ی چیز جالب بگم
پدرم و دوستانش هربار میرن تایلند کچل میکنن
خودش میگه به خاطر بارون
ولی دوستاش میگن به خاطر شرجی
چون مو هارو تا روی پیشونی میچسبونه
سلام
امیدوارم به زودی مشکلش حل بشه
گرما در تایلند واقعا وحشتناک هست. این وضعیت در جزیره‌ها، از بانکوک هم بدتر هست.
و یک سوال
چرا همه دمپایی هاشون شکل همه ؟
دقت نکرده بودم! شاید یک توافق ملی!
سلام و سپاس
ای کاش مردم ایران هم کمی برایشان ارزشها جدی و قابل احترام بود (چه تاریخی چه مذهبی چه فرهنگی ) همیشه مرغ همسایه غازه !
سفربه خیر
سلام
کاش و کاش و کاش…