بازی در زمین حریف

۱

همیشه آرزو داشتم حال و هوای استرالیا را پیش از بازی با ایران (آذر ۱۳۷۶ که مساوی کردیم و رفتیم جام جهانی) بدانم. اینکه مردم‌شان قبل از بازی چه حس ‌و حالی داشتند؟ در حین بازی – وقتی مثلا خداداد عزیزی گل زد – قیافه‌هایشان چطور شده بود؟ بعد از بازی حال و هوای شهرهای استرالیا چطور بود؟ ما هرچه که دیدیم، شادی مردم ایران در ایران بود که البته هیجان‌انگیز بود؛ اما ای کاش تصاویری از آن لحظات پر هیجان، از قلب شهرها و مردم استرالیا هم روایت می‌شد.

۲

جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی بود و من در شهرهای اروپا در حال سفر بودم. به هر شهری که می‌رسیدم، با فضاهایی مواجه می‌شدم که کاملا تحت تاثیر فوتبال بود. پرچم‌های کشورها در تمام خیابان‌ها چشم‌نوازی می‌کرد و مردم هم خیلی‌هایشان لباس تیم ملی‌شان را پوشیده بودند. شهر به شهر رفتم تا اینکه دو روز مانده به فینال به آمستردام رسیدم. بازی فینال بین هلند و اسپانیا بود و هلند یکی از دو پای فینال. حس و حال آمستردام در دو روزِ منتهی به بازی فینال، عجیب بود. همه شهر نارنجی‌پوش شده بود و فوتبال به طرز عجیبی در زندگی عادی مردم دیده می‌شد. حتا این حس و حال به افرادی که در حالت عادی فوتبالی نبودند هم کشیده شده بود. در یک تصمیم سخت، ساعاتی قبل از بازی دل را یک دل کردم و با یک پرواز به اسپانیا رفتم تا بازی را در سرزمین تیم دیگر فینالیست ببینم (اگر هلند برنده بازی می‌شد هرگز خودم را برای آن تصمیم نمی‌بخشیدم). خوشبختانه اسپانیا بازی را برد و من تصاویری از شادی مردم را ثبت کردم که هنوز هم جزو منحصربفردترین تصاویر عمر در ذهنم است. مطمئنم اگر بازی را در آفریقای جنوبی (محل برگزاری بازی) می‌بودم، اینقدر لذت نمی‌بردم.

۳

جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل همزمان با بازی ایران و آرژانتین در لندن بودم. تب بازی داغ بود و ایرانی‌های ساکن لندن قرار گذاشته بودند بازی را در یک رستوران بزرگ به صورت دسته‌جمعی ببینند. فضای داخل رستوران درست شبیه به استادیوم شده بود. اکثریت حاضرین، لباس تیم ملی ایران را پوشیده و صورتهایشان را به رنگ پرچم ایران درآورده بودند. هیجان دیدن بازی در آن فضا و بین آن جمعیت واقعا بالا بود. آن تجربه تبدیل به یکی از بهترین تجربه‌های تماشای بازی‌های تیم ملی ایران برایم شد.

۴

بدیهی است که همه مشتاقیم تیم ملی کشورمان در بازی‌هایش در جام جهانی برنده شود. اما همین‌قدر هم بدیهی است که تیم حریف و مردمان کشورشان در آرزوی برد تیم‌شان هستند. حس و حال شهرهای ایران را پیش از بازی و بعد از بازی‌های مهم فوتبال بارها تجربه کرده‌ام. اما باید تجربه جالبی باشد که در وسط هوادارانی باشی که همگی دوست دارند تیم حریفِ تو برنده باشد. اگر تیم‌شان ببازد، فرصت ثبت تصاویری خواهد بود که آرزویش را در بازی ایران و استرالیا داشتم. اگر هم ببرند، دیدن شادی‌هایشان – که به سبک و سیاق فرهنگ خودشان خواهد بود – تجربه متفاوتی‌ است؛ هرچند که اصلا علاقه‌مند دیدن شادی‌شان در این مورد بخصوص نیستم!

۵

به سرزمین حریفان ایران سفر می‌کنم تا روایتگر بُعد متفاوتی از جام جهانی برای ایران باشم. دیدن بازی‌های ایران در ایران و همچنین در روسیه (محل برگزاری‌های بازی‌ها) قطعا جذاب است، اما دیدن بازی‌ها در سرزمین حریفان، متفاوت است. اگر بردیم، بوقی که از #صدای_صلح ایران آورده‌ام را در بین همه هوادارن آنها به صدا درخواهم آورد! اگر هم خدای نکرده شادی آنها را دیدم، از شادی‌هایشان روایت خواهم کرد.

۶

اگر دوست دارید همراه من باشید، کافی است #بازی_در_زمین_حریف را دنبال کنید. گزارش‌هایی داغ از حال و هوای مردم در سرزمین‌های حریفان تیم ملی را در اکانت اینستاگرام @MrTripic و کانال آپارات MrTripic روایت خواهم کرد. البته که گزارش روزانه‌ای نیز در همینجا یعنی «وبلاگ سفر مجید عرفانیان» خواهم نوشت.